Voornamelijk vanwege een gebrek aan dynamiek tijdens het aanbieden van thuisonderwijs loop ik na het uploaden van een uitleg naar beneden voor mijn zoveelste kopje koffie. Terwijl het apparaat zijn werk doet, maakt mijn telefoon het geluid van een ontvangen mail. Direct open ik deze en moet hardop lachen. “Ik word uitgedaagd door een leerling”, grinnik ik tegen mijn vrouw die aan de keukentafel zit te werken.
Alhoewel ze niet echt geïnteresseerd lijkt, draag ik de mail aan haar voor. ‘Kom vechten dan‘ is de dreigende titel. De leerling schrijft het zeer ongepast te vinden dat ik zijn gebrek aan schaaktalent gebruik als voorbeeld tijdens mijn uitleg en verzoekt mij – al vousvoyerend – dit gelieve niet meer te doen. “Groetjes, Stefan”, eindig ik lachend mijn voordracht.
De bedreigingen die mijn vrouw als officier van justitie onder ogen krijgt zijn schijnbaar boeiender, want ze staat er momenteel niet voor open om deelgenoot van mijn plezier te worden. En dat is totaal niet erg, want ik sta te popelen om Stefan terug te mailen.
Tijdens de mailwisseling oppert Stefan om zijn klasgenoten Wim en Brenda als onderwerp van de uitleg te gebruiken. Dit lijkt me een uitstekend plan en ik nodig hem uit om met een concreet voorstel te komen.
De praatgraagheid van Brenda en de bovengemiddelde noodzaak van Wim om het toilet te bezoeken krijg ik als voorstel. Hierbij mag ik de wiskundige details zelf invullen. Dit doe ik uiteraard graag. Met grote voorpret open ik Powerpoint.
De presentatie begin ik met een terugblik naar de normale verdeling. Daar hebben ze kennis gemaakt met de verwachtingswaarde en standaardafwijking. Deze twee staan deze paragraaf op de planning, maar dan bij de binominale verdeling.
Na een laatste sheet met theoretisch geneuzel kan het echte plezier beginnen.
‘In 96% van de wiskundelessen brengt Wim minimaal één bezoek aan het toilet. Hoeveel lessen verwacht je dat Wim in een periode van 25 lessen níet naar het toilet hoeft?‘
Dat is één.
‘Tijdens een wiskundeles is de kans 87% dat Brenda op een willekeurige opmerking van een klasgenoot reageert. Neem aan dat tijdens een les 324 willekeurige opmerkingen worden gemaakt door haar klasgenoten. Wat is de verwachtingswaarde en standaardafwijking van het aantal reacties van Brenda?‘
En dat is twee. Op naar een mooie afsluiter.
Ik open Google en typ de voor- en achternaam van Stefan in. De eerste hit is meteen raak. Vanaf het beeldscherm kijkt een jongere versie van Stefan mij lachend aan. Zijn haar is nog blonder en zijn uitstraling nog schattiger dan in de hedendaagse realiteit. Als slagroom op de taart staat zijn jeugdige bijnaam op de site vermeld.
Ik knip de foto op een klassieke ‘Wanted‘ poster uit het Wilde Westen en plaats het geheel in mijn laatste dia. In het opsporingsbericht gebruik ik termen als ‘serieuze bedreigingen‘, ‘mogelijk vechtgevaarlijk‘ en ‘op zoek naar confrontaties‘. Als meldpunt gebruik ik het e-mailadres van hun mentor.
Ik zet mijn headset op en begin de presentatie te doorlopen. Na het uitspreken mijn verbazing dat er naar verwachting zelfs een les is dat Wim níet naar het toilet hoeft en mijn constatering dat de 282 ongevraagde reacties van Brenda mij als een realistisch aantal in de oren klinkt, vraag ik op serieuze toon hun aandacht vanwege een bedreiging bij ons op school.
Nadat de aandoenlijke bijnaam van Stefan in grote WordArt letters is te lezen eindigt mijn video met het verschijnen van zijn foto. Met groot genoegen upload ik het geheel. Gelukkig blijven sommige aspecten van het onderwijs gewoon bestaan ondanks de toegenomen afstand waarop we dat onderwijs momenteel aanbieden.